วันนี้เราจะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดการเป็นคนที่ซื่อสัตย์ กับบทความ จงเป็นคนที่ซื่อสัตย์ วันเวลาจะจะหมุนสิ่งที่ดีเข้ามาหาเราเอง ไปดูกันว่าทำไมหากเราเป็นคนที่จงรักภักดี และซื่อสัตย์ กาลเวลาถึงต้องตอบแทนเราด้วยสิ่งที่ดี
ซื่อสัตย์ ถูก ช ายนามว่า ฉลาด ปล่อยไว้ที่เกาะร้างกลางทะเลซื่อสัตย์ พย าย าม คิดหาวิธี ที่จะกลับขึ้นฝั่ง สิ่งที่ซื่อสัตย์หวังก็คือ จะมีเรือซักลำผ่าน มาทางนี้บ้าง ซื่อสัตย์ ก็ได้ยินเสียงเพลงแววมาแต่ไกล ซื่อสัตย์รีบมองไป ยังต้นเสียงนั้น มีเรือลำหนึ่ง กำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้น มีธงผืนเล็ก โบกสะบัดอยู่บนธงนั้นเขียนคำว่า ความสุข ที่แท้ เป็นเรือของความสุขนั่นเองซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียกเรือของ ความสุข ความสุข ความสุข ผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม เมื่อความสุขได้ยิน ก็พูดกับซื่อสัตย์ ว่า
ไม่ได้หรอ ก หากผมพาคุณขึ้น มาด้วยผมจะหมดสุข คุณดูสิ ผู้คน มากมาย ในสังคมยุคนี้ที่พูดความจริงแล้วกลับไม่มีความสุข ขอโ ท ษนะซื่อสัตย์ ผมรับคุณขึ้น มาไม่ได้พูดเสร็จ ความสุขก็จากไปผ่านไปสักครู่หนึ่ง ตำแหน่ง ก็ผ่าน มาซื่อสัตย์ ตะโกนเรียกตำแหน่ง ตำแหน่ง ตำแหน่ง ผมคือซื่อสัตย์ ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม ตำแหน่งพอได้ยิน ก็ รีบหันหัวเรือให้ห่างออ กไป จากนั้นก็หัน มาพูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้ ไม่ได้
ซื่อสัตย์คุณจะขึ้น มาอยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหม ตำแหน่งที่ผมได้มานั้น มันย ากเย็นสักเพียงใด หากผม พาซื่อสัตย์ อย่ างคุณมาอยู่ด้วย ผมก็จะสูญเสียตำแหน่งไปแน่ๆ เพราะ ตำแหน่งนี่ผมได้มาด้วยความไม่ซื่อสัตย์ ยังไงผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ ซื่อสัตย์น้ำต าคลอ เ บ้ า มองตำแหน่ง ที่รีบออ กเรือจากไปอย่ างสิ้นหวัง รู้สึกสับสนในตนเองเป็นอย่ างยิ่ง หรือ ในปัจจุบันนี้ ไม่มีใคร
ต้องการซื่อสัตย์แล้วอยู่ๆ ท่วงทำนองที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนัก ก็แว่วดังขึ้น มา เรือลำหนึ่ง บรรทุก แข่งขัน เป็นจำนวน มากผ่าน มาซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก. แข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม แข่งขันถามกลับมา คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา ซื่อสัตย์ไม่อย ากพูดอะไรมาก เพราะเกรงว่าจะพลาดโอกาสอีก แต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์ ยังไงก็พูดความจริงเสมอ ผมคือซื่อสัตย์ห๊า.
คุณคือซื่อสัตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วย เราจะ แข่งขันเอาชนะอะไร กับใครที่ไหนได้พูดเสร็จ แข่งขันก็หันหัวเรือจากไปอย่ างรวดเร็ว ในขณะที่ซื่อสัตย์กำลังสิ้นหวัง อยู่ ๆ ก็มีน้ำเสียงอันเมตต าดังขึ้นว่า ลูกจ๋า ขึ้นเรือเถิดเมื่อซื่อสัตย์ เงยหน้าขึ้น มอง ก็เห็นผู้เฒ่าคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือฉันคือ กาลเวลา กาลเวลาแนะนำตัว ทำไมต้องมาช่วยผมครับ ซื่อสัตย์ ถามออ กไปด้วยความสงสัยมีแต่กาลเวลาเท่านั้นที่รู้ว่าซื่อสัตย์ มีค่ามากเพียงใด กาลเวลาพูดออ กไปด้วยรอยยิ้มกาลเวลาได้เล่าให้
ซื่อสัตย์ฟังว่า พบ.. ความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน ที่ต่างก็เรือล่ม อยู่กลางทะเลตัวข้ากาลเวลาในอดีต เคยเป็นทั้ง ความสุข ตำแหน่ง และ แข่งขัน มาหมดแล้ว สิ่งที่ข้าได้เรียนรู้ก่อน มาเป็นกาลเวลา คือ ทุกสิ่งที่เคยเป็น ความสุขจะห า ยไปถ้าไม่มีความซื่อสัตย์ ตำแหน่งที่ได้มาก็เป็นตำแหน่งจอมปลอม การแข่งขันก็จะได้ชัยชนะ อยู่ได้ ไม่นานก็จะล้มเหลวไม่เป็นท่า จงเป็นคนซื่อสัตย์ เพราะเวลาเท่านั้น ที่จะคัดสิ่งที่ดีให้กับคุณ
ที่มา k h a o n a r o o, s a b a i d m a i
