เมื่อเราโตขึ้น จึงได้รู้ว่าวันเวลามีคุณค่า

วันนี้เราจะพาเพื่อนๆไปเรียนรู้คุณค่าของวันเวลาที่เพื่อนบางคนได้ปล่อยให้เวลาเดินผ่านไปอย่ างไม่มีความหมาย กับบทความ เมื่อเราโตขึ้น จึงได้รู้ว่าวันเวลามีคุณค่า ไปดูกันว่าวันเวลาที่เดินผ่านไปในแต่ละวินาทีนั้น มีคุณค่าเพียงใด

เฉลี่ยคนเรามีอายุประมาณ 60 ปี หรือประมาณ 720 เดือน…ไหนลองคิดเป็นสัปดาห์ดูสิ ก็ได้ประมาณ 2,880 สัปดาห์ สมมุติว่าตอนนี้เราอายุประมาณ 20 ปีก็แปลว่าเราผ่านการเที่ยววันเสาร์ อาทิตย์มาแล้ว 960 ครั้ง… 960 ครั้ง จาก 2,880 สัปดาห์ นี่แปลว่าเราเหลือเวลาเที่ยวคืนเสาร์อาทิตย์แบบนี้อีกแค่ 1,920 ครั้ง

นึกแล้วอย ากเอาปฏิทิน มากางกว้างๆ ตรงหน้าและวางแผนชีวิตกันใหม่เลยทีเดียวอย่ างที่บอ กไปแล้วว่าคน เรามีอายุเฉลี่ยอยู่ที่ 60 ปี ถ้าตอนนี้เราเพิ่งอายุประมาณ 20 ปีผ่านโลกมาสดๆ ร้อนๆ เกือบ 240 เดือน …แต่ถ้ารู้สึกว่ามันน้อยไปงั้นลองคิดเป็นนาทีก็จะได้ประมาณ 41,472,000 นาที

หรือถ้าอย ากให้เยอะกว่านี้ก็คิดเป็นวินาทีก็จะได้…เอาไปคิดกัน มาเป็นการบ้านละกันนะ … พอคิดถึงเวลาที่ผ่านไปแล้วก็อ ดใจห า ยไม่ได้และไม่อย ากเชื่อตัวเองว่าจะผ่านโลกมานานขนาดนี้ทั้งที่ชีวิตจริงยังไม่ได้ทำอะไรสำเร็จเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่ าง

…อีกกี่ ต ารางนิ้วบนโลกนี้มี่ยังไม่ได้ไปเหยียบอีกกี่คนต่อ กี่คนที่เรายังไม่มีโอกาสได้เจออาหารอีกกี่อย่ างที่ยังไม่เคยลิ้มลอง

และอีกกี่ความฝันที่อย ากทำแต่ไม่ได้ทำให้มันเป็นจริง ทั้งๆ ที่มีเวลามากมายขนาดนี้ แต่เราไม่เคยคิดทำสิ่งแหล่านี้ไม่เคยคิดไล่ ต ามความฝันและความทะย านอย ากของตัวเอง กลับเอาสมบัติที่น่าจะมีค่าที่สุดของมนุษย์และของทุกชีวิตบนโลกมาใช้ในกิจก ร ร มชวนให้เอาหนังมือด้านๆไปสัมผัสหนังศีรษะนุ่มๆ

อย่ างกิจก ร ร ม ฆ่ า เวลา โดยไม่รู้ว่าไอ้ของเดิมที่มัน มีอยู่ก็น้อยพออยู่แล้ว เวลาไม่เหมือนต้นไม้ หมดแล้วใช่ว่าจะปลูกใหม่ได้ ขนาดต้นไม้ที่ว่าปลูกได้ยังปลูกไม่ทันคนตัดเลย นับประสาอะไรกับเวลาที่นอ กจากจะงอ กใหม่ไม่ได้และยังห า ยไปตลอ ดเวลาอีกต่างหากซ้ำร้ า ยคือเราไม่รู้ว่าเวลาที่มีมันจะหมดเมื่อไหร่…

ไม่มีใครรู้ว่าคืนนี้กลับบ้านไปนอน แล้วรับประกันว่าพรุ่งนี้เช้าคุณจะตื่นขึ้น มาหรือไม่ ไม่แน่ว่าเวลาของคุณอาจจะหมดตั้งแต่หัวถึงหมอนแล้วก็ได้จงขอบคุณตัวคุณเองที่ตื่น มาในตอนเช้า และดำเนินชีวิตให้เหมือนกับว่ามันคือวันสุดท้ายของคุณไล่ ต ามความฝันอย่ างสุดโต่ง

ทุ่มเทกับงานที่ทำตรงหน้าดูแลคนที่คุณรักให้เหมือนวันแรกที่คุณรักกันทำดีกับเขาให้เหมือนวันแรกที่คุณเคยทำกอ ดเขาให้นานที่สุด ให้เหมือนเป็นการกอ ดครั้งสุดท้ายของเรา …เพราะวันพรุ่งนี้อาจไม่มีเวลาเหลือไว้ให้คุณทำสิ่งเหล่านี้ก็เป็นได้ข้อคิดดีๆ จาก วันเวลา…ของชีวิตที่เหลืออยู่

อ่านให้จบนะ แล้วคุณจะรักตัวเองขึ้นอีกเยอะ…!! วันเวลา…ของชีวิตที่เหลืออยู่คนเราเกิดมาอาจจะไม่มีความเท่าเทียมกันในหล า ย ๆ ด้าน ไม่ว่าจะเป็นฐานะความเป็นอยู่ โอกาสในชีวิต ตลอ ดจนรูปร่างลักษณะบุคลิกภาพเฉพาะตน

แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนได้เท่าเทียมกัน คือเวลา ปัญหาอยู่ที่ว่าใครจะตระหนักถึงคุณค่า ใช้เวลาให้เกิประโยชน์สูงสุด มีประสิทธิภาพมากที่สุด

1 ปี = 365 วัน

5 ปี = 1,825 วัน

10 ปี = 3,650 วัน

20 ปี = 7,300 วัน

40 ปี = 14,600 วัน

60 ปี = 21,900 วัน

70 ปี = 25,550 วัน

ถ้าคิดอายุความสามารถของร่างกายที่ 60 ปี ซึ่งเป็นอายุที่ต้องเกษียณอายุตัวเองจากการทำงาน ถ้าเราเริ่มทำงานที่อายุ 21 ปี คนเราจะมีเวลาทำงานประมาณ 14,600 วัน หรือ 2,080 สัปดาห์

และถ้าเราใช้เวลาพักผ่อนไป 1/3 ของวัน ( 8 ชั่ วโมง/วัน ) ในระยเวลา 40 ปี เราจะใช้เวลาพักผ่อนไปถึง 4,867 วัน เหลือเวลาทำสิ่งต่าง ๆ เพียง 9,733 วัน คนเราไม่ได้คิดว่าสักวันหนึ่ง ชีวิตจะสิ้นสุดลง จึงปล่อยโอกาสอันดีงามให้ผ่านไปอย่ างไม่แยแสในวัยหนุ่มสาวที่แข็งแรง

กลับปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่ างไร้ประโยชน์ ในเวลาเรียนที่มีค่าอย่ างมากกับอนาคตของตนเอง กลับมองออ กไปนอ กหน้าต่าง สร้าวิมานในอากาศปล่อยให้คำสอนของครูอาจารย์ เข้าหูซ้าย ทะลุหูขวาในช่วงเวลาที่ควรค่าแก่การพักผ่อน กลับเที่ยวเตร่จนดึกดื่น หรือ ดื่มจนเมามาย แล้วตื่นขึ้น มาป ว ดหัวหรือตื่นสายในวันรุ่งขึ้นหมดแรงที่จะคิดสร้างสรรค์ผลงานจวบจนแก่ชรา อายุมากขึ้น

ภาพอ ดีตความหลังที่ผ่าน มาย้อนให้คิดคำนึงแม้จะพย าย ามไขว่คว้ากาลเวลาที่ผ่านไปก็ไม่อาจหวนคืนคนเราเกิดมาทุกคนกำลังเดินทางไปสู่จุดสุดท้ายของชีวิต นั่นคือจะต้องจากโลกนี้ไปอย่ างแน่นอน จะเร็วหรือช้าเท่านั้น ไม่มีใครหนีพ้นกฎของธรรมช าติข้อนี้ไปได้

คนเราเมื่อเกิดมาแล้ว ก็จะเจริญเติบโตไป ต ามช่วงวัยต่าง ๆ ในขณะที่อายุเริ่มจะมากขึ้น ควาแข็งแรง และความสามารถทางด้านร่างกายก็เริ่มลดลง โ ร คภั ยไข้เ จ็ บก็จะมาเยี่ยมเยียน ซึ่งคำภีร์อินเดียโบราณแบ่งช่วงวัยและอายุไว้ดังนี้

1 วัยแรกเกิดถึง 10 ปี เป็นวัยเดียงสา พ่อแม่ต้องฟูมฟักเลี้ยงดู

2 อายุระหว่าง 11-20 ปี เป็นวัยอย ากเล่นอย ากเรียนรู้ กำลังเจริญเติบโต

3 อายุระหว่าง 21-30 ปี เป็นวัยที่เรียกว่าชีวิตสวยงาม ร่างกายแข็งแรง

4 อายุระหว่าง 31-40 ปี เป็น ยังมีเรี่ยวแรงกำลังวังช า

5 อายุระหว่าง 41-50 ปี เป็นวัยแห่งการใช้ปัญญา และเริ่มที่จะแก่

6 อายุระหว่าง 51-60 ปี เป็นวัยที่ร่างกายเสื่อมถอย

7 อายุระหว่าง 61-70 ปี เป็นวัยที่ร่างกายเสื่อมถอยมาก

8 อายุระหว่าง 71-80 ปี เป็นวัยที่ใกล้ชราภาพมากแล้ว หลังเริ่มงอ

9 อายุระหว่าง 81-90 ปี เป็นวัยหลง ๆ ลืม แสดงถึงสังขารที่เสื่อมถอยและเริ่มคิดเรื่องจะจากไป

10 อายุระหว่าง 91 ปี ขึ้นไป เป็นวัยที่หมดความรู้สึกกับทุกๆอย่ าง

ที่กล่าวมาเป็นช่วงของชีวิต ที่ทุกคนจะต้องประสบพบเจอหากมีชีวิตยืนย าวแต่ก็ใช่ว่าทุกคนที่เกิดจะมีชีวิตยืนย าวเท่ากันทุกคน

หล า ยคนต้องจากไปก่อนวัยอันควร แม้ยังอย ากมีชีวิตอยู่ต่อก็ไม่สามารถที่จะร้องขอได้ เวลาจึงเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต เวลาที่ผ่า ไปหรือสูญเสียไป จะสูญเสียตลอ ดกาล เพราะฉะนั้นจงใช้เวลาให้เกิดประโยชน์สูงสุด อย่ าปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยไม่เกิดอะไรขึ้น มาเลย

ที่มา mentsod, forlifeth