ยิ่งถ่อมตัวคนยังรัก ยิ่งขี้อวดคนยิ่งไม่ชอบหน้า

วันนี้เราอย ากที่จะพาเพื่อนๆ ไปเรียนรู้ข้อคิดการใช้ชีวิต กับบทความ ยิ่งถ่อมตัวคนยังรัก ยิ่งขี้อวดคนยิ่งไม่ชอบหน้า ไปดูกันว่าทำไมยิ่งถ่อมตัวคนถึงยิ่งรัก

กาลครั้งหนึ่งนาน มาแล้ว กลางผืนป่าอันแสนร่มรื่น อุดมสมบูรณ์มีต้นโอ๊กใหญ่ ยืนแผ่กิ่งใบอย่ างสง่างาม จนสัต ว์ป่าที่ผ่านไปมา ได้อาศัยพักพิง อีกทั้งสั ตว์เหล่านั้น ก็ชื่นชมในความแข็งแกร่งของมันด้วยเหตุนี้ จึงทำให้ต้นโอ๊กรู้สึกภาคภูมิใจ นานวันเข้าจากการภูมิใจ ก็แปรเปลี่ยนเป็นความลำพองตน คิดว่าตัวเอง มีอำนาจถึงขั้นเป็นที่พึ่งพาแก่คนอื่นได้

‘ สวัสดีเจ้าต้นอ้อน้อย เจ้านี่ช่างตัวเล็กบอบบางเหลือเกินนะ สบายดีหรือไม่ล่ะ’

‘ สวัสดีคุณต้นโอ๊ก สูงใหญ่ ฉันสบายดีและสุขใจมาก ถึงจะตัวเล็กบอบบาง

แต่ก็ไม่เป็นอะไร’ ต้นอ้อ กล่าวตอบต้นโอ๊กด้วยน้ำเสียงสดใส และถ่อมตน

‘ ฮ่าๆๆๆอย่ างนั้นหรือ ทั้งรากอันแสนสั้น กับลำต้นที่เปราะบางจนปลิวไปมา

แม้ลมพัดเบาๆ เจ้าจะมีความสุขได้อย่ างไร’ ต้นโอ๊กกล่าวด้วยความสงสัย พลางขำขันไปด้วย พร้อมหัน มาพูดต่อ ‘ ลองยืดรากลงดิน แล้วยืดลำต้นให้สูงเท่าฟ้า แบบเราดูสิ ต่อให้มีอั นตร ายมาถึงตัวแค่ไหน ก็ทำอะไรเราไม่ได้หรอ กฮ่าๆๆๆ’ ต้นอ้อได้แต่รับฟังเงียบๆ ไม่โต้ตอบอะไรสักนิด อยู่มาวันหนึ่งพายุลูกใหญ่ ได้เคลื่อนผ่านป่าแห่งนี้ ทั้งลมและสายฝน

พัดกระหน่ำอย่ างรุนแรง แบบไม่เคยเกิดขึ้น มาก่อน ทำเอาสิ่งมีชีวิตในป่าต่างหนีหลบภัย ด้วยความหวาดกลัว เหลือแค่ต้นโอ๊กใหญ่ที่เชื่อมั่นว่าพายุ จะทำอะไรตนไม่ได้’ ลมพัดแค่นี้ทำอะไรเราไม่ได้หรอ ก ต้นเราใหญ่โต แข็งแกร่งขนาดนี้ ไม่มีทางล้มลงแน่นอน’ ด้านต้นอ้อ ผู้บอบบาง ไม่นึกหวั่นอะไรมาก

เพราะตัวมันเองก็ลู่ ไปต ามลมได้ตลอ ดเวลา ไม่คิดขัดขืนอะไร ลมแรงแค่ไหน ก็ทำอั นต รายต้นอ้อไม่ได้ ต้นโอ๊กใหญ่ เห็นต้นอ้อเอนไปเอน มา แบบนั้นเลย หัวเราะใส่พร้อมพูดถากถาง’ โธ่เจ้าต้นอ้อ กระจิริดเอ๋ยยอมแพ้เสียเถิด ลมแรงขนาดนี้ เจ้าคงไม่รอ ดหรอ ก มัวแต่เอนไปเอน มาเสียเวลาเปล่า’ พูดไม่ทันข า ดคำ ต้นโอ๊กใหญ่ก็ล้มลง รากที่ฝังอยู่ใต้ดินลึก

ก็โผล่มาให้เห็นด้วย ส่วนต้นอ้อก็ยังปลิวไหว ไปต ามลม จนกระทั่งพายุพัดผ่านไปอีก 2 – 3 วันต่อมา ชาวบ้านผ่าน มาเห็นต้นโอ๊ก ที่ล้มลงจึงเอาเลื่อยมาตัดไม้เพื่อเก็บไว้ใช้สอย และสร้างบ้านเรือนทิ้งไว้ เพียงพื้นที่ว่างเปล่าอันเคยมีต้นโอ๊กตั้งอยู่ส่วนต้นอ้อ ผู้อ่อนโยนและโอนอ่อน ไปต ามลมก็ยังคงยืนต้นอย่ างสำราญ ไปอีกนานแสนนาน นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนที่รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน และยอมโอนอ่อนผ่อนต ามสถานการณ์ ย่อมผ่านพ้นเรื่องต่างๆไปได้ด้วยดี กลับกันคนที่แข็งกระด้าง ไม่ยอมปรับตัวมักจะต้องแพ้ภัยจนไปไม่รอ ดเอง

ที่มา nitan1, yakrookaset