หากวันนี้คุรรู้ว่าเวลาของคุณเริ่มน้อยลงทุกวัน แต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลาที่เหลืออยู่ต่อไปอย่ างไร วันนี้เราก็อย ากที่จะแนะนำบทความ ชีวิตคนเราจะเหลือเวลาอยู่กับคนที่เรารักได้อีกสักกี่วัน จงใช้เวลาทุกวันให้คุ้มค่า ไปดูกันว่าหากวันนี้คุณรู้ว่าเวลาของคุณกำลังเดินถอยหลังคุณจะต้องใช้เวลาที่เหลืออยู่ต่อไปอย่ างไร
เรื่องมีอยู่ว่า เช้าวันนึง ภรรย าบอ กกับสามีของเขาว่า ในวันนี้นั้น ฉันจะกลับบ้านนะ เพื่อไปเยื่ยมแม่ แล้วคุณจะขับรถ ไปส่ งฉันหน่อยจะได้ไหม เพราะฝนตกหนักแบบนี้ จะให้ขึ้นรถโดยสาร มันคงไม่สะดวก สามีของเธอนั้น หน้าต าบูดบึ้ง มาตั้งแต่เช้า และเขาก็ไม่ตอบภรรย า
กระช ากเสียงถามภรรย ากลับไปว่า เมื่อวานเธอซื้ อเสื้อใหม่หรอ เธอรับปากฉันแล้วนี่ ว่าจะไม่ใช่เ งินฟุ่มเฟือยเหมือนเมื่อก่อนน่ะ เรายังต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถทั้งยังส่ งลูกเรียน ค่าใช้จ่ายเยอะแยะ มากมาย แต่ทำไมกันล่ะ ไม่ช่วยกันประหยัด ฉันไม่เข้าใจ และทันใดนั้น 1ภรรย าของเขาก็ได้พูดออ กมา อย่ างคนรู้สึกผิดว่า
อ้อ’ที่แท้คุณโ ก ร ธเรื่องนี้เองหรอ’ และตอนนั้น ภรรย าก้มหน้า จัดเสื้อผ้าตัวเองต่อไปเงียบๆ และกับบอ กสามีว่า.. ‘ในวันนี้นั้น มัน มีรถโดยสารเข้าเมืองเที่ยวเดียว และฉันคงต้องรีบไปแล้ว คุณไม่ต้องไปส่ งก็ได้’ จากนั้นเธอก็ออ กบ้านไป โดยที่สามีไม่สนใจเธอเลย เพราะยังโ ก ร ธเธออยู่มาก..และประมาณครึ่งชั่ วโมงผ่านไป
สามีของเขา ได้ยินเสียงเอะอะบนถนน เลยได้ออ กไปดู จึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่า ฝนที่ตกหนัก มันเซาะตลิ่ง จนสะพานเข้าเมืองได้ข า ดลง มีรถเมล์คันนึง มันตกลงไปในน้ำด้วย เมื่อสามีได้ยินก็ตกใจมาก จึงกระโดดออ กจากบ้านไปทันที พอไปถึงแม่น้ำ รถเมล์ที่ถูกเก็บขึ้นจากน้ำ มันก็เหลือเพียงซากเหล็ก
สัมภาระกระเป๋าต่างๆกระจัดกระจาย มีการหามร่างของผู้เสี ยชี วิต มากมายขึ้น มาจากแม่น้ำ ทันใดนั้นช ายหนุ่ม ก็ได้แต่เฝ้ามองหาภรรย า แต่ก็ไม่พบสักที เขาเสียใจเจียนสิ้นสติ เฝ้าถามหน่วยกู้ภั ย ที่ทำงานอยู่ตรงนั้นว่า ‘เห็นภรรย าผมบ้างไหมครับ ใส่เสื้อสีแดงกางเกงสีดำ’และทุกคนส่ายหน้า
บอ กว่าไม่เห็นเลย เมื่อเวลาผ่านไปเกือบเย็น จนถึงเวลาที่กู้ภั ยหยุดทำงาน เพราะไม่มีผู้เสี ยชี วิตที่หาพบแล้ว จึงบอ กช ายหนุ่มว่า ‘หักห้ามใจเถอะนะพ่อหนุ่ม ภรรย าคุณคงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว เพราะเราหาไม่เจอเลย’ช ายหนุ่มเดินกลับบ้าน แบบคนไม่มีวิญญาณ คร่ำครวญไปตลอ ดว่า ‘ทำไมๆๆเราไม่ขับรถไปส่ งเธอไปด่าเธอทำไม ว่าใช้เ งินฟุ่มเฟือย
มันก็แค่เสื้อตัวเดียวไม่น่าเลย’แต่พอ กลับถึงบ้านคาดไม่ถึงว่า ภรรย ากลับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร และยังมีอาหารอยู่บนโต๊ะอีก ในมือเธอมีเสื้อ กันหนาว เก่าๆตัวหนึ่ง และเธอ กำลังเย็บ ซ่อมช ายเสื้อที่รุ่ยอยู่..เธอพูดขึ้นว่าคุณไปไหน มาคะ ภรรย ายังพูดไม่ทันจบเลย สามีก็ตรงเข้าไปกอ ดเธอ
จนแน่น’เป็นอะไรร้องไห้ทำไม’ เพราะวันนี้ฉัน มัวเอาเสื้อ ไปคืนที่ร้าน เสียเวลาอ้อนวอน ให้เขารับคืนก็เลยไป ขึ้นรถเมล์ไม่ทัน และอากาศก็จะหนาวแล้ว ฉันก็เลยรื้อเสื้อเก่าๆมาซ่อม ให้มันพอใส่ได้อีกหล า ยปีนะ ฉันนี่มันแย่จริงๆ ของเก่าก็ยังมี ซื้ อของใหม่มาทำไมก็ไม่รู้ กับเรื่องบางเรื่องนั้น เราโ ก ร ธจนลืมไปว่า..
มันไม่สำคัญเท่ากับความสุขของเรา และเรื่องบางเรื่อง มันไม่สำคัญเท่า’ความสุข’ของคนที่เรารักเลย เราทุกคน มีเวลาในโลกนี้จำกัด และเวลาที่ใช้ร่วมกัน มันก็ยิ่งจำกัด อะไรที่ไม่สำคัญมากพอ เราก็อย่ านำมา เป็นอารมณ์ เพราะเราไม่รู้ว่า จะได้อยู่ด้วยกันอีกนานเท่าไหร่
ที่มา yakrookaset
